Siedziba Loży Szyderców

Mordrin ZuUuy

Zapłacone

Kaftan pikowany
Zbroja najprostszego typu. Składa się z dwu albo więcej warstw grubego materiału i waty. Kaftan zwykle przykrywa korpus i ramiona. Kaftan Pikowany przeważnie jest znajdowany u biednych i niskopoziomowych postaci. Ograniczająca natura zbroi jest namiastką Zbroi grubo skórzanej. Wiejscy strażnicy, bandyci, uliczne bandy i pierwotni barbarzyńcy są najczęściej użytkownikami Kaftana. Kaftan Pikowany może być robiony przez każdą rasę albo naród. Do robienia Kaftana Pikowanego potrzebna jest igła, nitka i materiał. Czas wyrobu zbroi to nie całe dwa dni. Trwałość zbroi zależy od materiału z jakiego zbroja jest zrobiona i od kunsztu płatnerza. Kaftan Pikowany składa się z kilku warstw materiału. Bardzo szybko się brudzi i zdziera. Należy o nią dbać ponieważ z biegiem czasu w brudnym i przepoconym kaftanie często lęgną się pchły i wszy. Kaftan powinien być często wymieniany. Zbroja , teraz powodował rozkład i rwanego , jest niewiele więcej niż przestrzenna odzież .

Zbroja skórzana
Wbrew skojarzeniom nie jest miękka i giętka jak zwykła skóra która służy jako ubranie. Faktycznie skóra jest silna i sztywna, utwardzana przez gotowanie w oleju, a następnie odpowiednio kształtowana w napierśnik i naramiennik. Resztę elementów robi się z bardziej elastycznych, miękkich materiałów. Materiały (skóra i olej) są łatwo dostępne, tylko techniki gotowania i kształtowania skóry trudno jest poznać. Ta zbroja jest niedroga i trwała. W surowych warunkach zbroja powinna być zdejmowana raz tygodniowo. Jednak, zbroje łatwo się czyści, odporna jest na pogodę i opiera się najbardziej trudnym starciom. Ta zbroja może być noszona codziennie przez kilka miesięcy bez potrzeby jej zamiany. Zbroje powinno się zdjąć i wypolerować przynajmniej raz na rok. Ponieważ surowa skóra jest produktem ubocznym średniowiecznego dziennego życia (tj. jedzenie wołowiny i innych mięsa), w cywilizowanej społeczności Skórzana Zbroja jest bardzo popularna. Nawet wiejskim wspólnotom sprawia niewiele kłopotu produkcja tej zbroi dla wojsk w granicach kilku dni. Krowy nie są jedynym źródłem skóry. Konie, owca i wielbłądy mogą być też używane. Krótko mówiąc, stworzenie musi mieć grubszą skórę niż ma człowiek, ale nie tak grubą jak ma słoń czy niedźwiedź. Nieregularne wojska (takie jak strażnicy, barbarzyńcy, lekka piechota) są użytkownicy Skórzanej Zbroi, ponieważ zbroja ta jest tańsza i łatwiej dostępna niż metalowa zbroja) zbroja może być noszona przez długi okresy czasu bez pojawiającego się zmęczenia albo choroby. Inną korzyścią skórzanej zbroi jest to, że nie jest hałaśliwa.

Zbroja skórzana ćwiekowana
Zbroja skórzana ćwiekowana ma niewiele wspólnego ze zwykłą zbroją skórzaną. Podczas gdy zbroja skórzana jest utwardzaną skorupą, zbroja ćwiekowana jest miękka i wzmocniona setkami , nabitych w niewielkich odległościach nitów. Znajdują się one tak blisko siebie, że tworzą trudną do przebicia metalową zaporę, która świetnie powstrzymuje sieczne i kłute ataki. Miękkie skórzane podbicie służy jedynie do utrzymania nitów w miejscu. Zbroja skórzana ćwiekowana znana jest jako "kolczuga biednych" z powodu jej metalicznych składników i niskiej ceny. Jest często spotykana. W przeciwieństwie do innych typów kolczug dosyć łatwo ją się robi. Zbroja skórzana ćwiekowana zwykle noszona jest przez piratów i innych żeglarzy. Dostarcza większej ochrony niż normalne skórzane zbroje. Co do pływania, waga zbroi skórzanej ćwiekowanej jest znacząco mniejsza niż zbroi metalowej, jej elastyczność i miękka skóra nie krępuje ruchów podczas pływania. Zbroja skórzana ćwiekowana zdziera się raczej szybko a metalowe nity mogą wypadać. Zbroja skłonna jest też do tych samych problemów potu , brudu , i owadów jak kaftan pikowany.

Zbroja kółkowa
Jest odmianą zbroi skórzano ćwiekowanej spotyka się ją czasami pośród barbarzyńców północnych regionów. Wczesna (i mniej skuteczna) wersja kolczugi, w której metalowe kółka zostały naszyte na skórzany podkład, zamiast przeplatać się ze sobą. Zbroja kółkowa zwykle jest robiona specjalnie dla noszącego i koszty wynoszą 150% ceny zbroi skórzano ćwiekowanej. Zbroje kółkową używają gladiatorzy, wojownicy, i inni specjaliści.

Zbroja skórzana gruba
Zbroja skórzana gruba jest robiona z grubej skóry bardzo wielkiego zwierzęcia (na przykład słonia) albo z wielu warstw normalnej skóry (np. krowy). Zbroja jest zbyt ciężka, sztywna i niewygodna, by była używana przez bardziej rozwinięte cywilizacyjnie społeczności. Jest bardzo powszechna wśród licznych barbarzyńskich humanoidów z posępnych puszcz i mglistych dżungli tego świata. Mimo iż daje ona lepszą ochronę niż zwykła zbroja skórzana, noszący ją musi się pogodzić z jej nieprzyjemnym zapachem i wyglądem. Z powodu jego prostej budowy każda rasa (nawet z niską inteligencją) może robić tę zbroje. Najlepsze zbroje skórzane wyrabiają północne ludy. Niektóre szczepy wieżą że noszona zbroja daje im siłę zwierzęcia z którego została zrobiona.

Zbroja łuskowa (karacena)
Składa się ze skórzanej kurty i spodni (czasem dodatkowo krótkiego fartucha), pokryta zachodzącymi na siebie i ukształtowanymi jak rybie łuski metalowymi płytkami. Zbroja łuskowa jest starym typem zbroi, nigdy nie stała się popularna. Jej produkcja jest czasochłonna. Jeżeli o zbroję nie dba się dobrze traci 1 punkt KP. Zbroja ma problemy. Z brudem, wszami, zapachem potu. Zbroja łuskowa zapewnia dobrą ochronę porównywalną do ochrony brygantyny mają one te same ceny i porównywalną wagę. Wybór między zbroją łuskową i brygantyną określony jest przez naturę i kulturę w kampanii.

Brygantyna
Zrobiona jest z małych metalowych płytek naszytych lub przynitowanych do warstw płótna bądź skóry, z wierzchu również osłoniętych warstwą materiału. Jest dość sztywna i nie zapewnia należytej osłony na zgięciach, gdzie odstępy miedzy płytkami muszą być większe. Brygantyna jest lekką zbroją złożonej budowy, często noszona przez bandytów i innych łajdaków. Łatwo w niej być niezauważonym ponieważ nie odbija się od niej światło, dlatego lubują się w niej bandyci. Posiada ona również wiele kieszonek dzięki czemu używają ją też przemytnicy.

Kolczuga
Zbroja wykonana z przeplatających się małych metalowych kółeczek. Pod spód zawsze nosi się kubrak z pikowanego materiału, by zapobiec bolesnym otarciom i złagodzić silę ciosów. Najbardziej wrażliwe miejsca chronione są zazwyczaj kilkoma kolczymi warstwami. Sposób połączenia kółek sprawia, iż kolczuga łatwo poddaje się pod uderzeniem i pochłania część jego energii. Kolczuga jest standardową średnią zbroja używaną w większości kampanii. Kolczuga jest tylko nieznacznie cięższa niż zbroje skórzane albo brygantyna. Natomiast jest dużo lżejsza niż jakakolwiek ze zbrój płytowych. Ważne dla noszącego jest fakt że waga kolczugi nie spoczywa równo na ciele. Najwięcej z ciężaru leży na ramionach w wyniku czego czuje się ją bardziej ciężką niż jest w rzeczywistości. W warunkach gry noszenie jej przez dłuższy czas staje się niewygodne (nawet dla silnych postaci). Doświadczeni żołnierze zwykle przewożą drugi zestaw lżejszej zbroja (często skórzanej albo pikowanej) zakłada ją kiedy podróżuje lub kiedy śpi. Noszenie kolczugi dłużej niż jeden dzień powoduje potykanie się ból głowy i bóle w krzyżu. W większości kolczuga noszona jest przez przeciętnych wojowników, gwardzistów, najemników. Noszenie kolczugi daje przewagę nad miejscowym motłochem. Ktoś noszący kolczugę z jakimkolwiek rodzajem herbu albo jednolitego munduru zwykle jest przyjmowany przez miejscowych urzędników jako doświadczony i podróżny. Metal Zbroi będzie rdzewieć gdy nie będzie smarowany i szorowany szczotką drucianą po tygodniu.

Elfia kolczuga
Elfia kolczuga jest zbroją robioną przez legendarnych elfów. Jest zrobiona z lekkiej srebrzystej stali wielkiej siły. Zbroja jest o połowę lżejsza niż ludzki odpowiednik. Wykonana jest tak doskonale, że można ją nosić niewidoczną pod ubraniem. To i jej lekkość pozwala by nosili ją złodzieje i wojownicy/magowie z niewieloma ograniczeniami. Elfy chronią tajemnice robienia elfich kolczug z większą zawziętością niż by mieli chronić własne dzieci. W całej długiej historii elfiej rasy liczba elfich zbrojmistrzów którzy znają tajemnice kucia elfiej stali można by policzyć na palcach jednej ręki. Wybór ucznia i przekazanie mu tej tajemnicy przeprowadza się raz na tysiąc lat. Tajemnicy nie przekazuje się najbogatszemu czy najsilniejszemu elfowi, ale wybierany on jest przez magiczne próbowanie w tajnej ceremonii. Elfia kolczuga używana jest przez elfijskie wojska (kawalerie i piechotę).

Zbroja paskowa
Zbroja paskowa jest odmianą zbroi folgowej , w której metalowe pasy są przynitowane pionowo a nie poziomo, do spodniej warstwy, miękkiej, szytej z materiału i skóry. Ponieważ zbroja ta nie jest zbyt elastyczna, w znacznym stopniu ogranicza w walce noszącego ją wojownika.

Zbroja folgowa
Składa się nakładających się poziomych pasów metalu naszytych na podkład ze skóry i kolczugi. W zasadzie pasy pokrywają tylko najbardziej narażone na ciosy miejsca, pozostawiając stawy chronione warstwą kolczugi lub skóry. Ta zbroja przeważnie jest noszona przez wschodnich wojowników (Mongołów lub Japończyków). Waga zbroi jest równo rozdzielona na noszącym dzięki czemu lekko się ja nosi. Metalowe pasy podlegają rdzy. Zbroja bardzo ładnie błyszczy gdy troszczy się o nią właściwie.

Zbroja z brązu
Kombinacja kolczugi i metalowych płyt wykonana z bardzo miękkiego brązu. Spotykana tam gdzie tereny obfitują w miedź a brak jest żelaza. Jest łatwiejsza w wykonaniu i tańsza od swojej stalowej odpowiedniczki. Zbroja z brązu ofiarowuje lepszą ochronę niż brygantyna albo kolczuga. Noszenie tej zbroi to znak szlachetności i wyższości nad zwykłym motłochem. Niektórzy chłopi albo właściciele zajazdu znają przewagę i wady różnych typów płytowych zbroi. Niedoświadczeni awanturnicy często są oszukiwani gdy kupują te zbroje zamiast srebrnych materiałów zbroja jest tylko posrebrzana. Postać dowiaduje się o tym dopiero podczas walki. Wypolerowana zbroja z brązu świeci jak by była ze złota i może być polerowana do blasku zwierciadła.

Zbroja płytowa
Jest to połączenie kolczugi i brygantyny z metalowymi płytami które chronią żywotne ważne części ciała: klatkę piersiową, brzuch i krocze (z kirysem, nałokietnikami, nakolankami, nabiodrkami, nagolennikami, taszkami i rękawicami). Całość trzyma się dzięki systemowi pasków i sprzączek. Rozwój zbroi płytowej zwiastował początek wieku rycerstwa. Dostarcza maksymalną ochronę po niewielkich kosztach i może być używana z miesiąc na miesiąc wyczerpującej walki. Ciężar zbroi jest rozłożony na całe ciało wojownika. Rycerze, królewska gwardia i oficerowie często noszą tę zbroję. Gdy jest zdobyczna o wiele bardziej pasuje do nowego właściciela niż inne zbroje. Zbroja płytowa jest ciężką zbroja zwykle używana przez awanturników.

Krasnoludzka zbroja płytowa
Jest kuta z czarnego żelaza robiona przez krasnoludów wyłącznie dla ich własnych żołnierzy. Dla ludzi i elfów jest ciężka i nieatrakcyjna. Krasnoludy tradycyjnie kładli mniejszy nacisk na wygląd niż na ochronę. Krasnoludcy żołnierze którzy noszą krasnoludzką zbroje płytowa często są nazywani przez ich nieprzyjaciół "chodzącymi kotłami". Spowodowane jest to masą tej zbroi. Krasnoludzka zbroja płytowa jest odpowiednikiem ludzkiej zbroi. Zbroja ta jest o 50% bardziej ciężka niż kolczuga, Zbroja ta w rozmiarze krasnoludzkim waży w przybliżeniu tyle samo co ludzkim rozmiarze zbroja płytowa. Krasnoludy nie wykonują zbroi dla nie karłów. Żaden człowiek nie zdołał jeszcze przekonać żadnego krasnoluda aby ten wykuł dla niego zbroje. Ponieważ krasnoludy nie umieją wykuwać większych zbroi i wolą młotami bić w głowę orka niż w kuźni. Krasnoludzka zbroja płytowa jest o wiele trwalsza niż jej ludzki duplikat. Krasnoludzka zbroja może wytrzymać dwa razy więcej uszkodzeń niż normalna zbroja płytowa. Jstnieją również magiczne krasnoludzkie zbroje płytowe

Zbroja płytowa polowa
Zbudowana z odpowiednio ukształtowanych i dopasowanych płyt metalu, łączonych i częściowo przekrywających się, by chronić całe ciał. W jej skład wchodzą także rękawice, trzewiki i przyłbica (hełm z zasłoną). Pod spód zakłada się grube miękkie odzienie. Ta zbroja rzadko jest używana, z wyjątkiem szlachety i rycerzy w czasie wojskowej kampanii. Znaczny ciężar rozkłada się równomiernie na całe ciało. Zbroja ta ogranicza ruchliwość poruszania się w stosunkowo niewielkim stopniu. Głównymi wadami zbroi płytowo polowych oprócz ceny, jest brak wentylacji i czas niezbędny na jej założenie lub zdjęcie. Egzemplarz musi być dopasowany do użytkownika przez płatnerza, chociaż nieraz można ją przerobić tak by pasowała na inną osobę (dopóki nie wykracza to zdrowego rozsądku np. człowieka próbującego przerobić na swój rozmiar zbroje niziołka). Zbroja ta używana jest przez bogatych królewskich rycerzy

Zbroja płytowa pełna
Zbroja płytowa pełna jest najlepszą (i najcięższą) zbroją jaką wojownik może zdobyć � zarówno pod względem wyglądu, jak i ochrony, którą zapewnia. Imponująca zbroja późnych wieków średnich i odrodzenia. Precyzyjnie kuta i dopasowana. Wszystkie płyty zostały pieczołowicie ukształtowane i nakładają się na siebie, by lepiej chronić przed uderzeniami. Powierzchnia zbroi zazwyczaj jest bogato grawerowana i inkrustowana innym metalem. Zbroje te są tak rzadkie jak potężne magiczne artefakty w większości kampaniach W wielu królestwach zbrodnią jest posiadanie zbroi płytowej pełnej bez królewskiego pozwolenia. Jest niewielu zbrojmistrzów którzy mogli by wykonać te zbroję. Każda sztuka musi być dopasowana z wielką precyzją do właściciela. Pod metalowymi płytami jest kolczuga pod którą znajduje się warstwa materiału. Ciężar zbroi jest wygodnie rozłożony. Pełna zbroja płytowa jest nieprzewiewna, długo się ją zakłada, a w dodatku dużo kosztuje. Te fakty sprawiają, że częściej można spotkać tak opancerzonych rycerzy na paradach i turniejach niż na polu bitwy.

ZuUuy

Thorner

Skoro wojownik nosi tak dopasowana zbroje i ciezka, to jak ona sie sprawdza w walce (mowie o: Zbroja płytowa pełna)? Bo przecierz w reku trzyma jeszcze bron. Mnie to wyglada tak: On stoji w srodku bitwy i dsotaje ciosy i co jakis czas machnie mieczem. Wydaje mi sie ze ma male szanse na jakies porzadne trafienie. I jeszcze jedno, jak zabijano takich wojownikow, ktorzy byli tak opancerzeni?

jedynie słuszny _/*\_ · Gość

Zbroja płytowa pełna była wykorzystywana tylko w walce konnej. I w takich warunkach się sprawdzała. W takiej zbroi nie ma co marzyć o fechtowaniu możesz zadać tylko kilka rodzajów ciosów.
Co do walki z tak zakutym osobnikiem - sprawa prosta wystarczyło go powalić na ziemię i zakłuć, najlepiej jakąś bronią drzewcową tak by nie podchodzić w zasięg takiego machającego mieczykiem żuczka :)

Samuel Vimes